مزایا، محدودیت ها و راه کارهای اجرایی نمودن قراردادهای یادگیری در آموزش بالینی پرستاری: مطالعه مروری

مقدمه: قرارداد یادگیری فرآیندی فردی و پویا است که در آن یادگیری به صورت فعال و خودهدایتی صورت می گیرد. مطالعات مختلف بر استفاده از این روش در آموزش پرستاری تأکید داشته اند. این مطالعه با هدف مروری بر مزایا، محدودیت ها و راه کارهای اجرایی نمودن قراردادهای یادگیری در آموزش بالینی پرستاری انجام گردید. روش ها: مطالعه از نوع مروری (narrative) بود. بررسی مطالعات در پایگاه های اطلاعات علمی همانند pubmed، elsevier، magiran و sid و با استفاده از کلمات کلیدی قرارداد یادگیری  (learning contract، یادگیری خود راهبر( self-directed learning)، آموزش پرستاری (nursing education)، آموزش بالینی(clinical education) و یا ترکیبی از این کلمات انجام گرفت. از 47 مقاله یافت شده، با توجه به معیارهای ورود و خروج در نهایت21 مقاله مرتبط با موضوع قراردادهای یادگیری در طی سال های 2015-1990، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل از مقالات در سه حیطه مزایا و محدودیت های استفاده از قراردادهای یادگیری و راه کارهای اجرایی نمودن آن خلاصه گردید. رویکرد قراردادهای یادگیری، مزایا و محدودیت هایی را در حیطه های مرتبط با مربیان و دانشجویان به دنبال خواهد داشت که علی رغم وجود محدودیت ها، می تواند به فراگیران فرصت دهد تا در انتخاب و تمرکز بر موضوعات خاص تئوری و مهارتی مرتبط با موقعیت های مختلف بالینی فعالیت داشته باشند و مسؤولیت یادگیری خود را به عهده گیرند. همچنین راه کارهای اجرایی نمودن این روش در 6 گام مختلف می تواند به کار گرفته شود. نتیجه گیری: قراردادهای یادگیری به عنوان یک روش مؤثر آموزش بالینی با تمرکز بر حرفه گرایی، ارتباط و کار تیمی و تأکید بر تداوم سواد علمی می تواند در تربیت پرستارانی کارآمد و مستقل نقش کاربردی داشته باشد. لذا ضروری است تا در برنامه های آموزش بالینی مورد توجه مسؤولین و برنامه ریزان قرار گیرد.